DOZORCA PODGÓRSKICH JATEK. JAN HAUSNER (1849-1939)

Po dwudziestu latach mieszkania w Podgórzu Jan i Anna Hausnerowie stali się szanowanymi obywatelami. Anna zajmowała się domem, liczną gromadą dzieci i rodzących się wnuków. Jan prowadził kancelarię i zarządzał podgórskimi jatkami, a także kierował zbudowaną w roku 1881 rzeźnią na Zabłociu. Jako "dozorca rzeźni miejskiej" pracował od 1880 do 1918 roku. 

 Model rzeźni miejskiej w Muzeum Podgórza

W 1905 roku na krótko zastąpił go syn Stanisław. Mieszkał w trzypokojowym, służbowym domu z ogrodem. Był znany z wielkiej solidności i skrupulatności, dobroci i sprawiedliwości. Anna gotowała dla robotników jatek i dla dzieci Jana Jakuba gar zupy. Gorące blachy pełne placków z owocami leżały na schodach do wystygnięcia. Dzieci kryjąc się przed surowym wzrokiem babci wydłubywały kawałki ciasta z owocami ze środka. Synowie trudnili się rzeźnictwem, produkcją i handlem wędlinami. W spokojne sobotnie lub niedzielne popołudnia gościli na obiadach proboszcza od św. Józefa.

 Pracownicy rzeźni miejskiej w Podgórzu (fot. w Muzeum Podgórza)

Jan miał kłopot z wysławianiem się w języku polskim. Natomiast języka niemieckiego używał wyłącznie w modlitwie i korzystał z niemieckiego modlitewnika. Ta niewielka książeczka zadrukowana trudnym do odczytania gotykiem była jedyną nicią łączącą z rodziną pozostałą w Fehlbach. W życiu rodzinnym, w imionach dzieci, w małżeństwach synów nic nie pozostało z pamięci o niemieckim pochodzenie pradziadów. Myślał o budowie dużego domu z ogrodem. Takie działki były jeszcze na Zabłociu, w Ludwinowie albo po drugiej stronie Wisły.

 Jan Hausner w roku 1937/1938

W 1909 roku Jan z Anną cieszyli się wnuczętami: dziećmi Jana Jakuba, czterema synami Karola - Edwardem (1903), Mietkiem (1905), Karolkiem (1906), Stefkiem (1907) - oraz dwójką Stanisława - Staszkiem (1906) i Helenką (1909). Anna ciężko zaniemogła po narodzinach w maju 1909 r. Jasia i Celiny, wnucząt-bliźniaków Jana Jakuba. Zmarła w tym samym roku. Pierwsza z Hausnerów, która spoczęła na podgórskim, starym cmentarzu. Z Janem pozostała 18.letnia córka Helena. W 1912 roku jest jeszcze wymieniany w księdze adresowej Krakowa i Podgórza jako mieszkaniec Zabłocia. Zaraz potem korespondencja synów Jana adresowana była na ul. Wandy 10 (obecnie ul. Dąbrówki 9) lub na jatki miejskie w "Podgórzu przy Krakowie". W "Wielkiej Księdze Adresowej Krakowa i Podgórza" na rok 1914 występuje rzeźnik Jan Hausner, ale z adresem ul. Sołtyka 13, w rejonie ulicy Blich i całkiem niedaleko Grzegórzek. 

   Ulica Dąbrówki współcześnie