POD SEMAFOREM. EMIL HAUSNER (1900-1975)

Emil Hausner, urodzony w roku 1900, był wnukiem Franciszka. W roku 1929 w podgórskim kościele św. Józefa pojął za żonę Janinę Kęsek, siostrę Teofili, żony Karola Hausnera. Związki rodzinne tych dwóch gałęzi Hausnerów musiały być bliskie. Po narodzinach najstarszego syna Jerzego (1930) Emil - urzędnik kolejowy w Centralnym Biurze Rozrachunków Zagranicznych - został służbowo przeniesiony do Bydgoszczy gdzie urodził się Włodzimierz (1936). W Bydgoszczy z Emilem mieszkała i tam została pochowana jego babcia Elżbieta Hausner.

We wrześniu 1939 roku cała rodzina Emila, uciekając przed Niemcami, dotarła do Lwowa zatrzymując się u Józefa Hausnera (brata Jana Jakuba), a następnie - po pobycie na wsi w okolicach Łucka i Równego - przez "zieloną granicę" do Krakowa, do Bonarki. Emil był w czasie wojny dyżurnym ruchu na stacjach Płaszów, Prokocim i Bieżanów. W 1943 roku Emil podejrzany o sabotaż kolejowy został aresztowany i osadzony w więzieniu św.Michała. W Krakowie w 1944 roku urodził się trzeci syn, Krzysztof.  

Po wojnie Emil powrócił do Bydgoszczy pracując nadal w PKP, a od roku 1948/1949 ponownie w Krakowie jako starszy rewizor w biurze kontroli Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych. Żona Janina (1911-2006) nie opuściła Krakowa i mieszkała przy ul. Dietla. Zresztą, jak można sądzić z fotografii, czuło się w tym mieszkaniu historię rodziny; przez stare meble, kredensy, obrazy w grubych ramach na ścianach.