"SERWACÓWKA" I KAHLOWIE

Przed kościołem, na wysokim brzegu Złotej stały zabudowania Nowego Dornbachu. Osiedlali się tam ubodzy chałupnicy i komornicy. W 1812 roku w Nowym Dornbachu żyły 3 rodziny i 19 osób. Domy od numeru 1 do 34 to był "Alt Dornbach", a od numeru 37 do 41 - "Neu Dornbach". Dzisiaj stoi tam nadal kilka domów oddzielonych od Kuryłówki cmentarzem i kościołem, a miejsce nazywane jest "Cztery Chałupy".

Serwacy Kahl przybył do Dornbach z Schoenanger koło Mielca. Kahlowie byli osiedli tam w roku 1783, a  pochodzili z leżącego nad Menem Duerkheim. Pierwotnie zamieszkał, być może jako komornik, u Henryka Hausnera w domu nr 3. W 1867 ro dobraku przeniósł się do Neu Dornbach, pod numer 41. Ożenił się z Elżbietą Wagner. 

 Elżbieta Kahl z d. Wagner (1848-1922) i Serwacy Kahl (1843-1925)

Trudno dzisiaj wyjaśnić jak to się stało, że Serwacy pojawia się w gospodarstwie Filipa Bilgera, stryja Marii Reichert. Bilger dysponował 20-morgowym pastwiskiem zwanym "Blichen" po prawej stronie rzeki Złotej, takim samym pastwiskiem dla koni i również 20 morgami łąki w Ożannie. Wyrosło w tych miejscach duże gospodarstwo z dworem Kahlów. 

Do 1890 roku Serwacemu i Elżbiecie urodziło się 11 dzieci, z których troje zmarło w dzieciństwie. Tak liczna gromada, nieustanny gwar i ruch. dobre gospodarowanie sprawiło, że Nowy Dornbach zaczęto nazywać "Kahlówką" albo "Serwacówką". Stojąc na wzniesieniu przy "Serwacówce" można było zobaczyć 10 morgów wspólnie wykorzystywanych pastwisk na prawym brzegu rzeki Złotej. Dalej, przy granicy rosyjskiej, rozciągało się 48 morgów dobra gminnego tzw. "sotni". Na tym obszarze gospodarze z Dornbach wspólnie wypasali bydło najmując pastucha.

Na "Serwacówce" spotkali się Adolf Hausner i Laura Kahl.